درد را از هر طرف نوشتم درد بود...

گر چه ما را نکنی یاد ولی ما هستیم
دل به امید پیامی که ندادی بستیم

کاش به زمانی برگردم
که تنها غم زندگی ام
شکستن نوک مدادم بود...

عزیزتر از آنی که بگویم دوستت دارم ،
محبوب تر از آنی که بگویم می خواهمت ،
نمی گویم مال من باش!
فقط گاهی به یادم باش !

نون و پنیر و چایی ، قصه ی آشنایی ،
الهی یاد نگیری ، هرگز تو بی وفایی ،
روی گلهای نرگس ، با یه مداد قرمز ،
هزار دفعه نوشتم ؛ زندگی بی تو هرگز !


گر مذهب مردمان عاقل داری
یک دوست بسنده کن که یک دل داری

زندگی مرگ است و مرگ است زندگی
پس درود بر مرگ و مرگ بر زندگی

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید
ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود

بعد مرگم تکه یخی روی سنگ قبرم بگذارید
تا با اولین طلوع خورشید آب گردد
و بجای یار برایم بگرید...

درد را از هر طرف نوشتم درد بود...

راز دل با کس نگفتم چون ندارم محرمی
هرکه را محرم شمردم عاقبت رسوا شدم
راز دل با آب گفتم تا نگوید با کسی
عاقبت ورد زبان ماهی دریا شدم

وفا رو از ماهی یاد بگیر
که وقتی از آب در میاد ؛ میمیره
نه از زنبور که وقتی از گلی خسته میشه ؛
میره سراغ یه گل دیگه...